Mutluluk Nerede?

Değerli taşları çalan usta bir hırsız varmış. Bu hırsız, en nadide taşları satın alanları izler ve sonra da onlardan çalarmış. Bir gün ünlü bir elmas tüccarının dünyanın en nadide, en değerli muhteşem bir mücevheri satın aldığını görerek onu izlemeye başlamış. Tüccarla aynı trene binmiş ve onunla aynı kompartımana yerleşmiş. Üç günlük yolculuk boyunca tüm aramalarına ve yeteneğini kullanmasına rağmen bulamayınca
sinir olmuş.

Trenden inerken, usta yankesici artık daha fazla dayanamayıp konuşmuş; “Ben ünlü bir elmas hırsızıyım. Sizi o nadide elması alırken gördüm ve izledim, tüm hünerlerimi kullanmama rağmen onu bulamadım. Sırrınızı öğrenmem gerekiyor. Mücevheri benden saklamayı nasıl başardınız?”
Elmas tüccarı cevap vermiş: “Elması alırken beni takip ettiğinizi ve onu almak istediğinizi anladım. Bundan dolayı, elması arama ihtimalinizin en az aklınıza gelebileceğini düşündüğüm yere sakladım: sizin cebinize” Ardından, yankesicinin cebinden elması çıkarıp almış.

Gerçekte en değerli ışık saçan mücevher kalbimizin cebinde…

Mutluluğu çeşitli yollarda arıyoruz.

Biz onu ararken bile konumlandırıyoruz. Nasıl bir his olmalı, neye benzemeli, neler değişmeli diye düşünüyoruz. Arıyor, arıyor, sonra bulamıyoruz. Çünkü bir yerlerde bulunabilecek bir şey olduğunu sanıyoruz. Çok azımız anlıyor ki zaten var olan bir şeyi aramakla bulamaz ancak fark edebiliriz.

Esasında çıkış noktasında takılıp kalıyoruz. Var mıydı, neredeydi, bulabilir miydik diye sorduğumuz anda yanılsamalar başlıyordu. O bir bilişti, hissedişti, sevgiyle bakabilmekti. Var olan her şeyde sonsuzluğu görebilmekti.

Bir şeylerin farkına varmak kimi zaman ayağa batan dikenleri hissederek, kimi zamanda yaşamın ritminde dans ederek gerçekleşiyordu. Hakikatte hiçbir şeyin dışarıda değil tüm gerçekliğin içimizde olduğunu keşfetmeye başladığımız anda gücü elimize aldığımızda, değişim başlıyor.

Hayırda şerri, şerde hayrı görerek; yapılabilecek bir şeyler varsa adım atarak, ondan sonra da teslimiyete girip Olan her şeyi kabule geçerek akışla hareket etmeye başladığımızda dönüşüm gerçekleşiyor.

Her ne yapıyorsan orada olmakta gizli mutluluk. O zaman sadece an’da oluyorsun. Sevdiğine bakıyorsan sevdiğinde kendini görmek, müzikte melodiyle birlikte akmak, güneşle birlikte ışık olmak, sudayken akışın farkına varmak, aldığın nefesi alıp verirken yaşamak.

Olağan gibi görünenin aslında olağanüstü olduğunu, her anın, her sesin, her nefesin bir mucize olduğunu görmek ve bu mucizenin aslında öyle uzaklarda olmadığını fark edebilmektir mutluluk…

Hep içimizde olan, ama bizim hep içinde olamadığımız o güzel duygu…